slechte pijl. Ik vond het heel leuk om het veel meer te bekijken als het het enige superheld tv -programma was. Nu zijn er veel meer keuzes, met veel meer bereik in toon, en ik vind een paar dingen die niet zo aangenaam zijn.

Zoals de vraag dat er gedurende de afleveringen een soort flashback -verhaallijn is. Nu in seizoen drie, zijn die overgeplaatst naar Hong Kong, waar vijf jaar geleden Oliver Queen (Stephen Amell) werd gekocht door een magere Amanda Waller als een soort spionage -moordenaar in training. Ik ben geen fan van spionage-thrillers en ik merkte dat ik aan deze segmenten dacht als iets om door te gaan.

Ik gaf ook niet om de methode die de producenten het team bleven uit elkaar gaan. Ik heb geen probleem met een heldenkarakter met veel back -up en goede vrienden die helpen, maar dit seizoen is waar ze op verschillende manieren van Canary (Caity Lotz) en een getraumatiseerde Roy (Colton Haynes) en Thea zijn kwijt (Willa Holland), die naar Corto Maltese is gestuurd om te leren hoe je een slechte mate kunt zijn.

De afhankelijkheid van het gedateerde idee dat “ik geen nauwe band met iemand kan hebben omdat ik alles in aankoop moet opofferen om heroïsch te zijn” doet me mijn tanden malen, dus ik was nogal tevreden, naast het overdreven drama van dit seizoen, Zie Oliver krijgen een (tijdelijk) tevreden einde. Ik weet dat het allemaal weer zal worden opgeblazen voor het volgende seizoen, want dat is hoe serieel huis entertainment werkt, maar een beetje kan ik veel optimistischer zijn. Het duurde echter lang om daar te komen.

Arrow is het moeilijk. De meest commercieel succesvolle DC Home Entertainment Media-baan van het laatste decennium is een grimmig-en-gritty Batman, dus Arrow streefde naar dat patroon, met een gemartelde held die een goede psychiater nodig had. (Proberen Batman te zijn, is in overeenstemming met de oorspronkelijke stripboekgeschiedenis van het personage, ook, want er was een tijdje een pijlwagen en een pijlpiek en dergelijke.) Alleen nu is er Gotham om die fans iets dichterbij te geven Het echte ding, en de flits voor veel meer conventionele heldendaden, en Arrow moet tussen de twee navigeren.

Introductie van Ra’s Al Ghul (Matthew Nable) en de League of Assassins helpt niet, vooral zodra Oliver is aangeworven om zijn erfgenaam te worden. Ik wil dat helden en goede vrienden op elkaar rekenen, niet dubbele krullen voor “hun eigen goed”, dus deze verhaallijn was niet mijn favoriet. Dit seizoen introduceert ook een van de belangrijkste ‘Get Out of Jail’ -kaart van de strips, de Lazarus -put.

Mijn favoriete deel van het seizoen was de introductie van The Atom, Ray Palmer (Brandon Routh). Ik vond het leuk dat hij een wijze maker was met een gevoel voor humor, en ik vond het geweldig om de ByPlay met hem en Felicity (Emily Bett Rickards) te zien. Zijn held is veel typisch luchtig, dus dat is ook veel meer naar mijn smaak. Ik zal hem volgen naar welke andere show hij uiteindelijk deel uitmaakt.

Ik bewonder de methode die de makers hebben gemengd CW-stijl persoonlijk drama en angst met superhelden, met name de methode die ze dit seizoen hun wereld hebben verbreed, maar de opties die ze gebruiken, zoals de zelfmoordploeg, roepen er gewoon niet op mij. Daarom is het zo goed dat er nu een reeks superheldenshow -tonen zijn. Veel meer voor iedereen!

Belangrijkste afleveringen dit seizoen zijn onder meer het volgende:

“De truc oorsprong van Felicity Smoak”, aflevering 5, introduceert de moeder van Felicity (Charlotte Ross) en heeft veel flashbacks over haar computerachtergrond.

“De kijk op en de Bold”, aflevering 8, besluit een crossover met de flits.

“Mijn naam is Oliver Queen”, aflevering 23, verpakt veel heldenactie in de seizoensfinale.

Speciale functies
De set heeft 23 afleveringen op vier schijven. Naast het typische beetje van verwijderde scènes zijn er twee commentaren. Uitvoerend producenten Marc Guggenheim en Wendy Mericle praten over “The Calm”, de seizoensopener en “The Climb”, aflevering 9, de Mid-Season Cliffhanger (letterlijk), met Oliver’s eerste gezicht met Ra’s. Er is ook een Gag-haspel van vier minuten en een pijlpaneel van Comic-Con 2014 (29 minuten). Vanwege de timing kijkt het terug op het tweede seizoen en hint het op dit seizoen.

“De man onder het pak: het eerste gevecht van het atoom” is zeven minuten over de introductie van het karakter van Ray Palmer en het super-suit dat hij ontwikkelt en werkt. “Nanda Parbat: het bouwen van de schurk van de schurk” is aanzienlijk langer, na 23 minuten over de setting die essentieel is voor de tweede helft van het seizoen. “Tweede huid: het produceren van de uniformen van pijl” (17 minuten) was veel interessanter voor mij. De show is normaal gesproken ‘s nachts ingesteld, dus het is netjes om de details van de kostuums in veel gebruikelijk licht te zien. Ze praten ook over het maken van opties die zowel de symboliek als de bruikbaarheid van het nodig hebben om stunts te doen.

Seizoen 4 is net begonnen op de CW. Het wordt woensdag om 20.00 uur Eastern/19.00 uur centraal uitgezonden en belooft een veel actievere snelheid en een gastoptreden van Constantine (Matt Ryan). (De studio bood een evaluatie -exemplaar.)

Shanull